Yönlendirme Temelleri
1. Yönlendirilmiş Protokoller
1.1. Yönlendirilebilir ve Yönlendirilmiş Protokoller
Protokol: Farklı marka switchlerin, routerların, bilgisayar vs. nin birbiriyle iletişim kurabilmesi için belirlenmiş kurallar topluluğu.
Yönlendirme (routing): Bilgisayarın ağı üzerindeki veya başka bir ağ üzerindeki bir bilgisayara nasıl ulaşacağına karar verirken kullandığı yöntemdir.
Geçiş Yolu Aygıtları (Gateway): Bir ağ üzerinden diğer ağ üzerine geçecek bilgi trafiğini kontrol etmek, onu yönlendirmek görevi genel olarak Geçiş Yolu Aygıtlarına aittir.
Yönlendirici (Router): IP kullanan ağlarda gateway yönlendiricidir.
Yönlendirme: Yönlendirme tablosundaki bilgiye göre bilgi paketlerinin aktarılması.
Yönlendirme Protokolleri: Ağ içindeki veri yolunu belirlemeden ve bu yolların bağdaşlaşmasından sorumludur.
NOT: Yönlendiriciler, yönlendirme protokollerini kullanarak hangi ağların erişilebileceğini belirler ve en iyi yolu kararlaştırmak için aralarında bilgi alış-verişinde bulunurlar. Bu nedenle; yönlendirme protokolleri, ağ içerisinde yönlendircileri bulmak/tutmak için gereklidir ve sadece yönlendiriciler arasında kullanılır.
IGP: Özel ve Bağımsız ağlar içindeki yönlendiricilerde kullanılan bir iç protokoldür. Özel ve bağımsız ağlarda temel kriteri hız ve başarımın (performansın) yüksek olmasıdır. Ağ içerisinde olabilecek herhangi bir kesintiye karşı, diğer en uygun yol hızlıca belirlenmelidir. IP ağ uygulamalarından iyi bilinen RIP ve OSPF bu protokole dayanır.
RIP: Bu protokolde, en uygun yol atlama sayısına dayanılarak hesaplanır; tabloda her varış için en iyi yol bilgisi tutulur. Uygulamada RIP için atlama sayısının en fazla 15 olacağı kabul edilmiştir, bu değerden daha uzak yerler ulaşılamaz durum olarak değerlendirilir.
OSPF: Geniş IP ağlarda kullanılan ve bağlantı durum algoritmasına dayanan bir protokoldür. Bu protokol hiyerarşik yapı içinde çalışır ve genel benzer hiyerarşik düzeye olan yönlendiriciler arasında tablo güncellemesi için kullanılır. OSPF geniş ağlarda RIP’e göre daha iyi sonuç vermektedir.
EGP: Bağımsız ağ içindeki yönlendiricilerde değil de, bu tür ağları birbirine bağlayan yönlendiricilerde kullanılan bir protokol sınıfıdır. Bu algoritmada temel gereksinim IGP’de olduğu gibi işlemlerin hızlı gerçekleşmesi değil güvenliğin sıkı olmasıdır.
1.2 Yönlendirilmiş Protokol (IP)
IP, iki bilgisayar (aygıt) arasında paketlerin yönlendirilmesini sağlayan bağlantısız bir protokoldür. IP, yönlendirme protokolü üzerinde veri için en iyi yönlendirmeyi belirler.
1.2.1 OSI Katmanları
OSI modelinde bilgi akışı başladığında veri her katta işlenir. Her bir katmanın görevi bir üst katmana servis sağlamaktır.
Uygulama (Application) Katmanı: Bilgisayar ile ağ arasında bir arabirim sağlar. Bu katman kullanıcıya en yakın olan katmandır.
Sunuş (Presentation) Katmanı: Bu katmanda verinin çevrilmesi, şifrelenmesi, sıkıştırılması, açılması işemleri bu katmanda yapılır.
Oturum (Session) Katmanı: Oturum katmanı sunum katmanına yollanacak veriler arasında diyalog kurar.
Taşıma (Transport) Katmanı: İki bilgisayar arasındaki veri aktarımını sağlar.
Ağ (Network) Katmanı: Ağ trafiği, yönlendirme gibi işlemleri yapar.
Veri Hattı (Data Link) Katmanı: Verilerin network katmanından fiziksel katmana gönderilmesini sağlar.
Fiziksel (Physical) Katman: Verilerin sayısal olarak (basebant) koaksiyel kablo
, UTP ya da fiber-optik üzerinden iletimini yapar. Kablolamayı ve network kartına bağlanmayı sağlayan birimleri içerir. İletim ortamındaki sinyal iletimini kontrol eder.
1.3 IP Paketlerinin Yapısı
IP adresleri 32 bitten oluşur. Bu adresler 8 bitlik gruplar halinde noktalarla ayrılarak gösterilir. IP adresinin noktalarla ayrılmış her bir kısmına oktet deriz. Örneğin 192.168.1.1 IP adresinin ikinci okteti “168” dir. Her bir oktet 8 bit olduğu için teorik olarak her birisi 28 yani 256 farklı değer alabilir (fakat 0 adresinide kullandığımız için her bir oktet 0 ve 255 arasında olabilir).